The Road to Defqon.1 - Going Down Under to Defqon.1 Australia!

Als een echte hardstyle addict heb ik het in een periode van mijn leven zwaar gehad. Ik herkende mijzelf niet meer terug, wist niet wat ik met mijn energie aan moest en had de grote drang om te ‘hakken’ op alle geluidjes om me heen. Ik had het zwaar, tot die ene bewuste zaterdag op 17 september 2016. Deze dag betekende namelijk dat ik na meer dan een jaar over de wereld reizen (I know, poor me) eindelijk weer een feest kon pakken! Want hoe geweldig Vietnam ook is, die rauwe mixen van Frequencerz kennen ze niet. Toch is er een festival in een ver land, die dat wel goed kent. En juist dat is, Defqon.1 mothafocking Australia! Sweet as!

Ik had torenhoge verwachtingen! Je kon er ook niet om heen; op elke lantaarnpaal in Sydney zat een poster geplakt met ‘Defqon.1, the biggest festival of Australia’ en er sprongen kangeroes rond met reclame op hun buidel. Oké, grapje. De anthem ‘Dragonblood’ van Audiofreq, Code Black & Toneshifterz had ik ondertussen al zwart gedraaid.

En inderdaad, wát was deze dag vet zeg! Van begin tot eind voelde ik eindelijk weer eens die pure happiness die ik zo erg heb ‘moeten’ missen. Als een blij ei in een -enigszins normale- oranje outfit gehesen, stond ik daar in het midden (van het midden) samen met al die andere blije eieren in het oranje. Als Nederlander krijg je namelijk flinke korting en dat kan niet zonder het trots dragen van onze nationale kleur! Iedereen was one big happy family, zelfs die Australiërs die zich stiekem in het oranje gehuld hadden, hoorden erbij. “I LOVE THE FUCKING DUTCHIES” werd er dan naar je hoofd geslingerd als je weer tegen een Ozzie aanklapte. Oké. Uhh… duidelijk. Maar eerlijk is eerlijk, wij zijn ook fucking awesome.

Het festival bevindt zich op een eiland in Sydney en naar mijn mening een prachtige locatie. Omgeven door de Blue Mountains en verschillende meren stond ik mijn vastgeroeste hardstylepasjes weer even flink los te maken! Er waren deze dag zes verschillende stages die op een prettige afstand van elkaar lagen en het geluid was goed verdeeld. Ik bevond mij (samen met het overgrote deel van de oranje familie) voornamelijk bij de mainstage en de RAW stage. Achter de mainstage stond het bekende logo van Defqon vrolijk naar mij terug te lachen. Heerlijk, eindelijk weer thuis! Ik heb mijn allerlaatste energie uit mijn tenen moeten zuigen om uit mijn naad te gaan bij Adaro op de RAW stage, want de rauwe kicks van Ran-D en Gunz for Hire hadden daarvoor flink hun best gedaan. But it was all worth it.

Het moge duidelijk zijn dat ik deze dag zo blij was als een kind in de snoepwinkel. Ook al was het een stuk kleiner dan de Defqon edities die ik in Nederland gewend ben, deed het niet af aan de sfeer of kwaliteit van de dj’s. Dus Defqon.1 Australia, good on ya mate! Maar ik moet dit verhaal afsluiten met een bekentenis. Ik heb het weer ongelofelijk zwaar als een hardstyle-addict. Ik ben nog steeds op reis en wie goed heeft opgelet bij de wiskundelessen, zal begrijpen dat het weer enige tijd is geleden dat ik een hardstyle feest heb gehad. Thank God, is daar licht in de duisternis! Want dit jaar ben ik er weer bij. Niet in Australië, maar in ons mooie kikkerlandje. Dus ben jij net als ik ook aanwezig en zie je een blij ei rondspringen? Grote kans dat ik dat ben!