Nothing can stop me - Barry & Maick

Al maanden kijk je uit naar dat ene feest of festival. Je hebt je onder een saaie verjaardag uit kunnen lullen, opa en oma heb je ervan overtuigd hun 75-jarig jubileum een week uit te stellen en het piemels kleien tijdens het vrijgezellenfeestje van je collega, heb je met een slappe smoes afgezegd. Nothing can stop you. Maar in de een week voor het festival, struikel je over je eigen voeten of ziet dat kortpittige kapseltje je niet bij het inparkeren en beland je bij de huisartsenpost. De komende zes weken zit je met je been in het gips. Oeps, daar had je even geen rekening mee gehouden.

We hebben allemaal weleens een festivalganger gezien met zijn arm in het gips, op krukken of in een rolstoel. Zij laten zich niet tegenhouden. Tijd om hun verhaal eens te vertellen. Want hoe beleven zij zo’n dag? Tegen welke ongemakken lopen ze aan en wat voor hilarische momenten maken ze mee? Aangeboren, blijvend of tijdelijk, deze die hards laten zich niet door hun beperking tegenhouden om helemaal los te gaan.

BARRY WUNNINK

De 24-jarige Barry komt uit Lelystad en doet de opleiding monteur elektrische installaties. Hij is groot fan van de hardere stijlen en gaat graag naar hardstyle- en hardcorefeesten. In 2012 had hij samen met zijn vrienden een kaartje gekocht voor Dominator . Niets stond hem nog in de weg om naar hét hardcorefestival van het jaar te gaan. Of toch wel?

“Een week voor Dominator rijd ik rond elf uur ’s avonds vanuit Zeewolde op mijn scooter terug naar huis. Ergens in de middle of nowhere springt er ineens een hert voor mijn scooter. Een hert! Ik klap er met 75 kilometer per uur volop in en schuif zo’n 15 meter over het asfalt. Mijn voet zit tussen mijn scooter en het asfalt in en ik zie op twee plekken mijn bot zitten door de wond op mijn enkel.”

Met nog een week te gaan tot Dominator, moest Barry de afweging maken of hij wel of niet zijn kaartje moest verkopen. Zijn ervaring met mindervalide festivalgangers was altijd goed. “Zelf heb ik erg veel respect voor mensen die in een rolstoel zitten of met een blessure naar festivals gaan. Ik zag dat anderen er veel rekening mee hielden, waardoor ik toch overwoog om te gaan. Maar naar een festival gaan met veel pijn in je voet en dus ook niet los kunnen gaan? Daar keek ik wel tegenop. Mijn vrienden vonden dat het feestje zonder mij niet compleet was en die hebben mij over de streep getrokken. Met een overdosis aan pijnstillers,  twee krukken en een gemengd gevoel over hoe ik deze dag door moest komen, gingen we op weg naar Dominator.”

Het eerste wat hem opvalt, is dat iedereen die hem met zijn krukken ziet, gelijk aan de kant springt. “Ze gaven me complimenten dat ik er toch bij was en dat was supertof!” Maar toch heeft hij gedurende de dag een lastig obstakel, een hele pijnlijke enkel. En de hele dag met je krukken door het zand tussen de mensen door bewegen is echt heel vermoeiend. “Maar het ergste was toch, dat ik niet volledig los kon gaan.”

“Ik had toch het gevoel dat ik een last was voor mijn vrienden, ondanks dat ze steeds zeiden dat ik dat niet was. Ze hadden respect voor me dat ik mee was.” Zelf heeft Barry ook veel respect voor mensen die met een lichamelijke beperking toch gaan. “Ik snap hoe lastig het kan zijn in zo’n mensenmassa.” Maar twijfel je of je moet gaan? Ga. Het wordt een zware dag, dat zal ik niet ontkennen, maar tegelijkertijd haal je zoveel kracht uit de muziek en de mensen. Het is het echt waard.”

Of er echt een speciale regeling is voor mensen met een beperking, weet Barry niet. “Maar iedereen houdt rekening met je. Het lijkt wel een ongeschreven regel die iedereen kent.” Bovendien zijn de leuke reacties het ook echt waard. “Zo liep er iemand tegen mij aan, omdat hij mij niet zag. Vervolgens ging hij bijna op zijn knieën om zich te verontschuldigen en duwde een groep mensen aan de kant zodat ik er langs kon! Het is echt waar wat ze zeggen over het publiek op hardstyle- en hardcorefeesten; één grote familie.” Ondanks alles, heeft hij toch een hele leuke dag gehad. “Ik heb het niet tot het einde gered helaas. Na een paar uur was ik helemaal gesloopt. Maar het is en blijft een bijzondere dag die ik me voor altijd zal herinneren!”

MAICK WAGNER

Maick is 23 jaar oud, komt uit Nijmegen en is een vaste bezoeker van hardstyle-feesten. “Het is één grote familie. Iedereen is gezellig en ruzies heb ik er nog nooit gezien. Dat maakt, samen met de muziek, dat hardstyle-feesten echt fantastisch zijn.” Niets kan hem ervan weerhouden om niet te gaan. Zelfs zijn blessure, die hij oploopt tijdens zijn werk als installatiemonteur van zonnepanelen, niet.

“Ik ging met mijn collega’s naar een nieuwe klus toe. En als je zonnepanelen gaat leggen, moet je natuurlijk het dak op via een ladder. Je schuift dakpannen open om voor jezelf een soort trappetje te maken, om verder het dak op te gaan. Je staat dan op de panlatten (houten balken), om vervolgens haken te plaatsen en je valbeveiliging eraan te kunnen bevestigen. Op het moment dat ik de pannen openschoof, is er waarschijnlijk een panlat, die rot was, kapot gegaan.

Van vijf tot zes meter hoog glijdt Maick, het eerste stuk, snel naar beneden. Hij wil zich nog tegenhouden met zijn voeten tegen de goot, maar die is van kunststof. Met volle vaart ziet hij de grond dichterbij komen. Op de een of andere manier wist hij zich in de lucht nog redelijk goed te draaien, waardoor hij eerst met zijn voeten de grond raakt en daarna met de zijkant van zijn lichaam, vol tegen de grond komt. “Wonder boven wonder ben ik er heel goed vanaf gekomen. Ik kwam alleen met mijn linkerscheen tegen een zonnepanelenlampje aan die ik diep in mijn scheen kreeg. En natuurlijk was alles gekneusd.”

“Er stond nog een feest gepland voor het weekend.” Maick laat zich niet tegenhouden door zijn geblesseerde scheenbeen. Samen met zijn vrienden maakte hij zich op voor Supremacy . “Ik heb de beste vriendengroep die ik me kan voorstellen. Ik wist dat dit een bijzondere ervaring zou gaan worden. Ik had namelijk een rolstoel geleend, zodat ik er toch bij kon zijn.”

Ondanks de beperking heeft Maick een geweldige avond beleefd. “Iedereen ging voor me aan de kant en maakte ruimte. Zelfs wildvreemden vroegen of ze iets voor me konden doen en tilden me zelfs op.” Maar er is wel een groot obstakel als je in een rolstoel zit, vertelt hij. “Naar het toilet gaan is echt een drama. Om er te komen moet je met je rolstoel door het hele publiek heen. En ook de wc’s zijn niet heel erg rolstoelproof. Wat een hel!”

Maick is geen onbekende in de hardstyle-scene en kreeg veel reacties van anderen op het feest. “Normaal gesproken krijg ik al veel reacties van mensen, maar met mijn rolstoel was ik extra opvallend.” Tegen mensen die een blessure hebben opgelopen, zou hij willen zeggen dat, als ze kunnen, ze gewoon lekker moeten gaan. “Iedereen had er respect voor dat ik met mijn rolstoel toch naar Supremacy ging. Vanaf het begin tot het einde heb ik alleen maar vooraan gezeten en ging ik net zo hard los als de rest. Vanuit mijn rolstoel. Zo kan het dus ook. En ik zou zo weer gaan. Helemaal nu ik weet dat iedereen je helpt en voor je aan de kant gaat.”