Marscha: How I got into Hardstyle

Marscha: How I got into Hardstyle

hardstyle-report-redactie
Hardstyle Report Redactie - 6 november 2017

Keek jij uit naar het moment waarop je 18 werd? Eindelijk oud genoeg voor een hardstyle feestje! Ontdekte je de muziek pas op latere leeftijd? Of vond je het misschien vreselijk en ben je, nadat je vrienden je meesleurde, compleet van gedachte veranderd? In How I got into Hardstyle vertellen onze Hardstyle Reporters over hun party carrière, hoe zij hardstyle ontdekten en voor altijd verkocht raakten.

Hardstyle Reporter Marscha is op steenworp afstand opgegroeid waar hardstyle is geboren en heeft inmiddels een indrukwekkende party-carrière opgebouwd. Menig Hardstyle Reporter heeft dan ook het vak van haar geleerd. Naast een enorm schrijftalent, die altijd de meest unieke invalshoeken vindt om de scene te benaderen, is ze ook vooral onze queen (after)party. En alhoewel ze al eventjes mee gaat, is het einde van haar carrière nog lang niet in zicht. Zoals ze zelf zegt: age is just a number. Dit is haar verhaal!

Ik denk dat ik inmiddels wel kan stellen dat mijn grote talent in het leven, feesten is. En zeg nou zelf: je kunt het slechter treffen toch? Ik ga inmiddels al bijna twintig jaar naar feestjes en ben de tel lang geleden al kwijtgeraakt. Misschien heeft Freud een zesde bepalende fase over het hoofd gezien. Dat als het in deze periode mis gaat, je voor eeuwig bent toegewezen aan de grillen van de nachtburgemeester. Ben ik toch even blij dat ik niet in de anale of fallische fase ben blijven hangen met een levenslange penisnijd tot gevolg.

Terug naar de puberteit dus. Nog nét te klein om de eerste Thunderdome mee te pikken, liep ook ik in de brugklas voortdurend in trainingspak en Nikes, net zoals de rest van puberend Nederland destijds. De liefde voor harde muziek was dan ook – tot ongenoegen van mijn ouders – al vroeg ontstaan. Een klein rebels pubermeisje met een grote bos, veel te lieflijke krullen. Diezelfde krullen moesten dan ook al snel plaatsmaken voor een korte, veranderende coupe à la regenboog – inclusief hanenkam. Qua uiterlijk totaal niet passend, lieten de eerste feesten niet lang op zich wachten. Met Shockers in de beruchte Sporthallen Zuid als vuurdoop. En wat voor één. Een warm bad, zelfs voor dat gekke rebelse pubermeisje. Verkocht. Vele feesten volgden: Innercity, 1991-1992, HouseQlassics, Multigroove en ga zo maar door.

En toen was daar opeens: hardstyle. Opgegroeid in hetzelfde dorp – tussen weiland en eeuwig grazende koe –  als daar waar de hardstyle geboren is, was de eerste Qlubtempo dan ook een vanzelfsprekendheid. Met heel ‘jeugdig’ Landsmeer en omstreken op weg naar een verlaten industrieterrein in Zaandam. Een terrein dat zo op het eerste oog weinig te bieden had. Maar niets bleek minder waar. Wat een memorabele nachten hebben daar plaatsgevonden! Voor mij zijn de Qlubtempofeesten nu nog steeds onovertroffen. Deze Hemkade – ook wel ‘de Fun’ – zou dan ook al snel uitgroeien tot dé tempel van de hardstyle. En daarmee in één klap tot mijn tweede huis met helden als lady Dana en Pavo als mijn surrogaatouders.

Inmiddels kun je mij overal tegen het lijf lopen. House, techno, zelfs van een beetje hiphop ben ik niet vies. Het kleine rebelse meisje in mij, laat zich nog steeds maar moeilijk in een hokje plaatsen. Oud, nieuw, hard of melodieus: ik houd van alles en het liefst nog in de mix. Maar één ding is zeker, hardstyle is en blijft mijn grote liefde. Daar gaat mijn hartje echt sneller van kloppen. Na ieder hardstylefeest kom ik tot dezelfde conclusie: hier kan écht niks tegenop! Die saamhorigheid en passie vind je niet elders. Niets zo heerlijk dan al je energie eruit te gooien door nachtenlang samen te stampen. Ja inderdaad, ik ben er zo een die volledig bezweet en met vuurrood hoofd de zaal weer verlaat. Nu de jaartjes toch wat gaan tellen, zou soms een korte rustpauze niet gek zijn, maar dat gaat me tot nog toe slecht af. Ik kán gewoon echt niet stilstaan op die muziek.

Doordeweeks leidt ook deze rebel inmiddels gewoon een heel burgerlijk bestaan. Mijn kinderen krijgen zo langzamerhand ook zicht op de strikt gestelde leeftijdsgrens der uitgaan. Het is maar te hopen dat mama tegen die tijd soms nog stiekem mee mag stampen. Het moge duidelijk zijn: dit gaat nooit meer weg. Hardstyle verankert in het hart. Voor altijd. Rave all the way through. Maar ter geruststelling van alle meelezende en bezorgde ouders – het komt goed – uiteindelijk.

How I got into Hardstyle