A love letter to... the hardstyle community 001

A love letter to... the hardstyle community

birgit
Birgit Roobol - 17 april 2018

Lieve hardstyle community,

Dit is een liefdesbrief aan jou. Of je nu uit Duitsland, Amerika, Australië, of Nederland komt. Of je nou kickrollt, klaplongt, hakt, stampt, springt of zelfs heehoo’t. I don’t care. Want uiteindelijk gaat het maar om één ding: hardstyle.

Je hebt me met open armen ontvangen. Nooit eerder heb ik me ergens zo welkom gevoeld. Ik kwam vanuit een compleet andere wereld, maar je pakte me bij mijn hand en nam me mee. Je leerde me meezingen met liedjes en gaf me het gevoel dat mijn aritmische gestuntel op de muziek, echt niet zo slecht was.

Bij jou geldt: wie je ook bent, wat je ook doet en waar je ook vandaan komt, we zijn familie. Verbonden. Niet door een bloedband, maar met hardstyle als de verbindende factor. En dat gaat verder dan alleen de muziek. Het is een gelukzalig gevoel, vol warmte, plezier, liefde en passie, en gaat dwars door je heen. But you have to be in it, to understand it.

Je identificeert je volledig met de muziek. Of dat nou is door het dragen van merchandise, het volgen van je favoriete artiest, discussiëren op Facebook of een forum, of het kopen van een kaartje voor je favoriete festival. Het is een deel van je leven. Je kunt ook niet anders, het zit in je DNA. En hoe harder de buitenwereld schreeuwt dat het ‘herrie’ is, hoe meer het wij-gevoel wordt versterkt. It’s us against the world. We hebben die bevestiging niet nodig, want wat jij hebt, vind ik nergens anders.

Maar het meest houd ik van je om je dedication. Want jouw passie stopt niet na de eindshow. Ook buiten de feesten en festivals om, zoek je elkaar op. Als buitenbeentje in de EDM-scene vind je een plek bij de rest en mag je zijn wie je wil zijn. Ongeacht je leeftijd, geslacht, afkomst of geaardheid. Dus als mensen het hebben over ‘een excuus om drugs te gebruiken’, ‘kutmuziek’ of ‘herrie’, haal je je schouders op. Of lach je erom. Dit gevoel is nu eenmaal niet te beschrijven. Ze weten niet wat ze missen.

De bekende gezichten die je steeds weer tegenkomt, je enorme glimlach naar een totaal vreemde tijdens het dansen en het altijd klaarstaan voor een ander. Je slaat je arm om degene naast je heen bij een kippenvelnummer en laat de aarde beven als je van links naar rechts springt. Vreemden worden je beste vrienden, en zelfs relaties ontstaan. En dat allemaal door die gedeelde liefde voor de muziek. Is er iets mooier dan dit?

Je bent het puurste publiek dat ik ken. Je roots zijn zo sterk, je dedication nog sterker. Wat zou ik zonder je moeten. Opdat we nog ontelbaar veel mooie momenten samen mogen beleven. Cause: this is what we love and can’t stop loving.

A love letter to...